Formuese tip lego Taj Mahal

Çdo person i apasionuar pas historisë, arkitekturës apo ndërtimit sapo gjeti dhuratën perfekte për veten dhe për persona të tjerë që ndajnë të njëjtin pasion.

Taj Mahal është një mauzole mermeri i bardhë si fildishi në bregun e djathtë të lumit Yamuna në Agra, Uttar Pradesh, Indi. Ajo u porosit në vitin 1631 nga perandori i pestë Mughal, Shah Jahan (r. 1628–1658) për të vendosur varrin e gruas së tij të preferuar, Mumtaz Mahal; aty ndodhet edhe varri i vetë Shah Jahanit. Varri është pjesa qendrore e një kompleksi prej 17 hektarësh, i cili përfshin një xhami dhe një shtëpi për mysafirë, dhe është vendosur në kopshte formale të kufizuara nga tre anët nga një mur i dredhur.

Ndërtimi i mauzoleut përfundoi në thelb në 1643, por puna vazhdoi në fazat e tjera të projektit për 10 vjet të tjerë. Kompleksi Taj Mahal besohet të jetë përfunduar në tërësi në vitin 1653 me një kosto të vlerësuar në atë kohë rreth 32 milionë I lekut vendas, që në vitin 2020 do të ishte afërsisht 70 miliardë (rreth 1 miliard dollarë). Projekti i ndërtimit punësoi rreth 20,000 artizanë nën drejtimin e një bordi arkitektësh të udhëhequr nga Ustad Ahmad Lahori, arkitekti i oborrit të perandorit. Lloje të ndryshme simbolizmi janë përdorur në Taj për të pasqyruar bukurinë natyrore dhe hyjninë.

Taj Mahal u përcaktua si një sit i Trashëgimisë Botërore të UNESCO-s në 1983 për të qenë “xhevahiri i artit mysliman në Indi dhe një nga kryeveprat e admiruara botërisht të trashëgimisë botërore”. Ai konsiderohet nga shumë si shembulli më i mirë i arkitekturës Mughal dhe një simbol i historisë së pasur të Indisë. Taj Mahal tërheq më shumë se 6 milionë vizitorë në vit dhe në vitin 2007, ai u shpall fitues i iniciativës 7 mrekullitë e reja të botës (2000–2007).

Arkitektura dhe dizajni

Taj Mahal përfshin dhe zgjeron traditat e projektimit të arkitekturës indo-islamike dhe të mëparshme mogule. Frymëzimi specifik erdhi nga ndërtesat e suksesshme Timurid dhe Mughal, duke përfshirë Gur-e Amir (varri i Timurit, paraardhës i dinastisë Mughal, në Samarkand), Varri i Humayun që frymëzoi kopshtet Charbagh dhe planin hasht-behesht (arkitekturë) të vendit, Varri i Itmad-Ud-Daulah (ndonjëherë i quajtur Baby Taj) dhe Xhama Xhama e Shah Jahanit në Delhi.

Ndërsa ndërtesat e mëparshme Mughal ishin ndërtuar kryesisht nga gur ranor të kuq, Shah Jahan promovoi përdorimin e mermerit të bardhë të zbukuruar me gurë gjysmë të çmuar. Ndërtesat nën patronazhin e tij arritën nivele të reja të përsosjes.

Dekorime të jashtme

Dekorimet e jashtme të Taj Mahalit janë ndër më të bukurat në arkitekturën Mughal. Ndërsa sipërfaqja ndryshon, dekorimet rafinohen proporcionalisht. Elementet dekorative u krijuan duke aplikuar bojë, llaç, futje guri ose gdhendje. Në përputhje me ndalimin islam kundër përdorimit të formave antropomorfe, elementët dekorativë mund të grupohen ose në kaligrafi, në forma abstrakte ose në motive vegjetative.

Në të gjithë kompleksin ka pasazhe nga Kurani që përfshijnë disa nga elementët dekorativë. Studimet e fundit sugjerojnë që Amanat Khan zgjodhi pasazhet. Kaligrafia në Portën e Madhe shkruan “O shpirt, ti je në prehje. Kthehu te Zoti në paqe me Të dhe Ai në paqe me ty”. Kaligrafia u krijua në vitin 1609 nga një kaligraf i quajtur Abdul Haq. Format abstrakte përdoren kudo, veçanërisht në bazament, minare, portë, xhami, xhavab dhe në një masë më të vogël në sipërfaqet e varrit. Kupolat dhe qemeret e ndërtesave prej guri ranor janë punuar me gjurmë pikture të incizuara për të krijuar forma të përpunuara gjeometrike.

Një formuese e tillë nuk është dhuratë ideale vetëm për fëmijë por edhe për të rritur. Madje me shumë mundësi të rriturit do të jenë më shumë entuziast gjatë ndërtimit të saj. Formuese për arkitekt , për historian por edhe për një student inxhinierie. Kjo Formuese taj mahal nuk është një formuese e thjeshtë por është tepër sfiduese dhe me një pamje fantastike.