Kuti Muzike La Vie En Rose

Kuti muzike druri me gdhndje me imazh nga “La Vie En Rose”, shoqëruar dhe me muzikën e filmit muzikor për të gjithë fansat.

Kuti muzike druri me gdhendje me imazh nga “La Vie En Rose”, shoqëruar dhe me muzikën e filmit muzikor. Titulli i këngës mund të përkthehet si “Jeta në nuanca të lumtura”, “Jeta e parë përmes syzeve rozë” ose “Jeta në nuanca rozë”; kuptimi i saj i mirëfilltë është “Jeta në Rozë”. Teksti i “La Vie en Rose” u shkrua nga Édith Piaf dhe muzika që e shoqëron këtë kuti muzike është Edith Piaf – La Vie En Rose. Tani ju mbetet vetëm të mendoni një suprizë për njeriun e zemrës. Ndërsa ju nuancat e jetës suaj mund ti përktheni në një dhuratë e cila ju vjen në formën më të veçantë të një dhurate dedikuese.

La Vie en rose (La Môme) është një film i vitit 2007 me regji nga Olivier Dahan kushtuar jetës së këngëtares franceze Édith Piaf. Filmi nuk ka një renditje të përsosur kronologjike, por pikat më të spikatura të jetës së këngëtares i lidh me ulje-ngritjet e tij. Filmi fitoi dy çmime Oscar, për aktoren më të mirë në rolin kryesor, për Marion Cotillard dhe për grimin më të mirë.

Paris, 1918. Edith e vogël, e lënë pas dore nga e ëma, një këngëtare rruge, fillimisht i besohet gjyshes së saj nga nëna, ku jeton në kushte shumë të këqija. Kur babai i tij Louis, një kontortionist cirku që shkoi në luftë, kthehet me leje dhe kupton situatën në të cilën jeton vajza e tij e vogël, ai ia beson fëmijën nënës së tij, Louise Léontine Gassion, e njohur më mirë si Madame Tine, pronare e një shtëpie publike.

Këtu Edith rritet e përkëdhelur nga “vajzat”, veçanërisht nga Titine, një personazh i shpikur nga regjisori. Për shkak të një infeksioni në sy, vogëlushja humbet shikimin, por, pas një pelegrinazhi në varrin e Shën Terezës së Lisieux, ajo e rifiton atë. Pas kthimit nga përpara, babai i saj e merr me vete, kundër dëshirës së Titines, duke e bërë vajzën e saj të ekspozojë fillimisht në cirk, pastaj në rrugë. Së shpejti ajo zbulon talentin e këngës së vogëlushes, e cila fillon të këndojë në rrugë për të ushqyer veten dhe babain e saj.

Filmi ndjek rininë e Piaf-it me pothuajse besnikëri totale, deri në suksesin e saj, duke injoruar në masë të madhe dhe flagrantisht vitet e Luftës së Dytë Botërore, gjatë së cilës këngëtarja bëri ngjitjen e saj artistike. Si rezultat, personazhet që luajtën një rol të rëndësishëm në jetën e tij, si Yves Montand (përmendur kalimthi) ose Charles Aznavour (i cili bën një paraqitje të shkurtër), shpërfillen ose përjashtohen plotësisht.

Louis Gassion nuk e la Édith me gjyshen e tij për të shkuar në front, por thjesht sepse nuk mund ta mbante më me të ardhurat e tij; Për më tepër, edhe nëna e saj kishte bërë të njëjtën gjë vite më parë, duke ia besuar Édith-in e vogël gjyshes së saj nga ana e nënës, një artiste cirku që ishte pothuajse krejtësisht e painteresuar për të.

Një nga gurët e themelit të filmit është dashuria tragjike midis Édith dhe Marcel Cerdan, e cila duket se është në rrënjë të rënies së tij fizike dhe psikologjike. Në realitet, edhe nëse historia e tyre ishte padyshim intensive, fakti që ishte një marrëdhënie jolegjitime mes dy yjeve ndërkombëtarë ndihmoi shumë për ta përforcuar atë. Para së gjithash, kufizimet e vendosura nga fakti që burri ishte tashmë i martuar e bënë historinë shumë të brishtë, dhe në kohën e vdekjes së tij, të dy kishin kohë që ta thyenin atë.

Vdekja e Cerdan e tronditi thellë Édith Piaf, por sigurisht që nuk ishte shkaku i sëmundjeve të saj, të cilat në kohën e takimit të tyre të parë kishin nisur tashmë disa kohë më parë, si pasojë e jetës së padisiplinuar që këngëtarja kishte bërë prej shumë vitesh. Më në fund, më pak se një vit pas vdekjes së Marselit, Edith tashmë ishte në lidhje me një burrë tjetër, Toto Raynaud; pak pasi ky i fundit jetoi një lidhje nëse ishte e mundur edhe më intensive dhe më e trazuar se ajo me Cerdanin me çiklistin Tony Gérardin. Më vonë Piaf do të martohet me John Phyllus (i cili shihet shumë pak në film), me të cilin së shpejti do të divorcohet dhe, një vit para vdekjes së saj, me Théo Sarapon, i cili përmendet vetëm në film.